Mikroskopia fluorescencyjna jest specjalną formą mikroskopii świetlnej. Wykorzystuje zdolność fluorochromów do emitowania światła po wzbudzeniu światłem o określonej długości fali. Białka będące przedmiotem zainteresowania można znakować takimi fluorochromami przez barwienie przeciwciałami lub fluorescencyjne znakowanie białek. Pozwala określić rozmieszczenie pojedynczej cząsteczki, jej ilość oraz położenie w komórce. Ponadto można przeprowadzić badania kolokalizacji i interakcji, obserwując stężenia jonów za pomocą barwników, które wiążą się odwracalnie, oraz można zaobserwować procesy komórkowe, takie jak endocytoza i egzocytoza. Mikroskop fluorescencyjny to konwencjonalny mikroskop świetlny, do którego dodaje się adapter fluorescencyjny, który umożliwia optyczną obserwację próbki zarówno w konwencjonalny, jak i fluorescencyjny kontrast.

Podczas gdy konwencjonalny mikroskop wykorzystuje światło widzialne o długości fali od 400 do 700 nanometrów do oświetlania i powiększania obrazu próbki, z drugiej strony mikroskop fluorescencyjny wykorzystuje światło o znacznie wyższym natężeniu, które pobudza cząsteczki znakowane fluorescencyjnie w próbce .

Jak działają tego typu mikroskopy?

Działanie mikroskopu fluorescencyjnego polega najpierw na znakowaniu badanej próbki substancją fluorescencyjną, znaną jako fluorofor, a następnie naświetlaniu przez soczewkę światłem o wysokiej energii. Światło zostanie pochłonięte przez fluorofor i spowoduje emisję światła o niskiej energii i dużej długości fali. To światło fluorescencyjne można oddzielić od otaczającego go promieniowania za pomocą filtrów zaprojektowanych dla tej określonej długości fali, umożliwiając obserwatorowi wizualizację tylko tego, co jest fluorescencyjne.

Najbardziej podstawową funkcją jest pozwolenie wzbudzonemu światłu na wypromieniowanie preparatu, a następnie oddzielenie słabszego światła emitowanego od obrazu. Po pierwsze, mikroskop ma filtr, który przepuszcza tylko promieniowanie o określonej długości fali, takiej samej jak materiał fluorescencyjny. Promieniowanie zderza się z atomami w próbce, a elektrony są wzbudzane do wyższego poziomu energii. Kiedy rozluźniają się do niższego poziomu, emitują światło. Aby być wykrywalnym, to znaczy widocznym dla ludzkiego oka, fluorescencja emitowana z próbki jest oddzielana od jaśniejszego wzbudzenia za pomocą drugiego filtra. Dzieje się tak dzięki temu, że emitowane światło ma niższą energię i większą długość fali niż to używane do oświetlenia.

Cząsteczki z określonym fluoroforem służą do postawienia diagnozy, dzięki czemu po oświetleniu próbki można ją zobaczyć w określonym kolorze. W tym celu stosuje się określone filtry, zwane filtrami wzbudzenia, które służą do selekcji i oświetlania próbki określonym obszarem widma widzialnego.

Jakie są jego główne zastosowania?

Zastosowania mikroskopii fluorescencyjnej są liczne, zwłaszcza w biologii i medycynie:

Znakowanie cząsteczek w komórkach i tkankach w celu ich charakterystyki i identyfikacji.

Badanie komórek prawidłowych i patologicznych.

Badania immunologiczne.

Mineralogia.

At Kalsteina oferujemy Państwu doskonałą gamę mikroskopów, które charakteryzują się najwyższą jakością i technologią. Dlatego zapraszamy do zapoznania się z tzw TUTAJ